Από το βιβλίο ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, Γιώργος Μυλωνάς, Εκδόσεις Geom!*. Πατήστε εδώ για να το δείτε.

ΦΟΒΟΣ: ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

– Πώς μπορώ να ξεπεράσω το φόβο; Αισθάνομαι ότι με ακινητοποιεί και δε με βοηθά να εξελιχθώ σαν άτομο. Κάποιες φορές έχω ένα γενικό, αόριστο φόβο, μια ανησυχία και άλλες φορές με πιάνει έντονος φόβος για χαζά πράγματα.

Έχω καλά και κακά νέα, εξαρτάται πώς θα τα δεις! Σου προτείνω όμως να τα δεις ως καλά, ως ευκαιρία κατανόησης και συνειδητοποίησης αλλά και θεραπείας και εξέλιξης.

Ο φόβος είναι εγωισμός. Ή, με μεγαλύτερη ακρίβεια, ο φόβος είναι συχνά υπερβολικός εγωισμός. Ο περιττός και ανούσιος φόβος, ο χωρίς κάποια άμεση και προφανή αιτία απειλής, είναι εγωισμός. Μεταμφιεσμένος εγωισμός. Όσο πιο πολύ φοβάσαι, χωρίς αιτία, τόσο μεγαλύτερος ο εγωισμός σου και όσο μεγαλύτερος ο εγωισμός σου, τόσο περισσότερο φοβάσαι άσκοπα, ανούσια και αναίτια.

Ο φόβος είναι ένας εντελώς φυσικός και ενστικτώδης μηχανισμός που κάθε άνθρωπος έχει μέσα του. Τον προστατεύει και τον κάνει να νιώθει ασφαλής. Ο φόβος είναι ένστικτο, αλλά, παράλληλα, μαθαίνεται. Καις το χέρι σου και φοβάσαι τη φωτιά. Τη φοβάσαι, την αποφεύγεις, είσαι ασφαλής. Το περιβάλλον και η οικογένεια σε αποτρέπουν, σε σταματούν και σε προειδοποιούν και, έτσι, φοβάσαι να κάνεις αρκετά πράγματα, ώστε να είσαι ασφαλής, ζωντανός, υγιής και να παραμείνεις έτσι. Τι γίνεται όμως, όταν ο φόβος αυξάνεται υπερβολικά και παίρνει τον έλεγχο;

Δεν μπορώ να σου δώσω ψυχολογικές συμβουλές, θα πρέπει να επισκεφτείς κάποιο σύμβουλο ψυχικής υγείας, ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή, για το θέμα αυτό και κάνε το, αν δε δεις βελτίωση. Μπορώ να σου δώσω μόνο πνευματικές ή ενεργειακές κατευθύνσεις.

Όταν ο άνθρωπος δεν αναπτύσσει τα χαρίσματά του, τη σοφία και τη δύναμή του, όταν δεν αναπτύσσει το “πάνω του”, τότε το “κάτω του” παίρνει τον έλεγχο· η κατώτερη πλευρά του, η κακή ή αρνητική πλευρά του -καθώς έτσι την αισθάνεται, δυσάρεστα και αρνητικά. Ο φόβος είναι ο κυρίαρχος αυτής της πλευράς, εξουσιάζει, ελέγχει, λύνει και δένει (βασικά, μόνο δένει). Ένα άτομο κυριευμένο από το φόβο, στερείται τη ζωή. Τη ζωή που θέλει και που μπορεί να ζήσει. Δε θέλει και δεν μπορεί να ζήσει. Να ζήσει πραγματικά, ολικά, με εύρος και σε βάθος και σε ύψος. Μειώνει τον εαυτό του στο ελάχιστο, νιώθει φοβισμένο, αδύναμο.

Εγκλωβίζεται σε κάτι που δεν ισχύει, διότι δεν είναι. Πρόκειται για ψευδαίσθηση, μια έντονη νοητική πεποίθηση: είμαι αδύναμος/η. Το πιστεύει με όλη του την ένταση, το έχει καταγράψει και το βιώνει ως πραγματικότητα. Το εγώ του, ο εγωισμός του (αυτό που λέει “θέλω να είμαι καλά”, “θέλω να νιώθω καλά” και “εγώ, πάνω από εμένα”!), χρησιμοποιεί το φόβο για να επιτύχει αυτό που θέλει: να νιώθει καλά, να είναι καλά. Προστατευμένο, ασφαλές. Σταθερό, σταθερό στο πριν, στο γνωστό, στα ίδια. Σταθερό και βολεμένο ακόμα και σε κάτι αρνητικό, αρκεί να το γνωρίζει· αυτό του δίνει ασφάλεια.

Και ο φόβος, όμως, χρησιμοποιεί την κατώτερη πλευρά μας, το εγώ, για να διαιωνίσει την ενέργεια, την υπόσταση, την ύπαρξή του. Ο φόβος λέει στο εγώ: “Ναι, με εμένα εδώ είσαι καλά, σε κρατάω ασφαλή. Μην κάνεις, μην τολμήσεις, μη μιλήσεις, μην πας… Μείνε ακίνητος, αμίλητος, αγέλαστος, εδώ. Είναι το καλύτερο και για τους δυο!” Έτσι, φόβος και εγώ, φόβος και κατώτερος εαυτός, σκοτεινή συμμαχία, κάνουν συχνά κουμάντο στον ψυχισμό του ανθρώπου, στο νου, στο σώμα, στη ζωή του.

Ωραία, σου είπα το “κακό νέο” για το φόβο και το εγώ. Έχω όμως και ένα καλό νέο, ένα πολύ καλό, το καλύτερο δυνατό. Όταν συνειδητοποιείς το “παιχνίδι” που παίζεται μέσα σου, το παιχνίδι που παίζεις, ως εγώ και ως φόβος, μπορείς να το σταματήσεις. Να το υπερβείς, να το ξεπεράσεις. Να το ελαττώσεις, να το διορθώσεις. Να το φωτίσεις και να το θεραπεύσεις. Πώς μπορείς να θεραπεύσεις κάτι που δεν βλέπεις να υπάρχει; Όταν το βλέπεις όμως, ανοίγει μια νέα δυνατότητα.

Αναγνώρισε λοιπόν το φόβο ως ένα παιδικό “παιχνιδάκι” του εγώ σου, ώστε να αισθάνεται καλά, να  αισθάνεται ασφαλές, χωρίς να υπάρχει η αιτία, χωρίς απειλή (χωρίς τον κίνδυνο της φωτιάς, δηλαδή). Τώρα νιώσε πως μέσα σου υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι. Είναι ένα κομμάτι άλλο, διαφορετικό και ανεξάρτητο, στο οποίο δίνουν πολλά ονόματα. Κράτα αυτό που σου αρέσει, που σου ταιριάζει. Το άλλο σου κομμάτι είναι “το πάνω” σου, η “πάνω σου” πλευρά. Είναι πιο φωτεινή, ευάερη και ευήλια, πιο ευχάριστη. Ονομάζεται αληθινός εαυτός ή ανώτερος εαυτός. Ονομάζεται πνεύμα ή ψυχή. Ονομάζεται φως. Αγάπη. Εσωτερική δύναμη, εσωτερική σοφία. Ή με άλλα λόγια, είναι οι δυνατότητές σου, το μεγαλύτερο δυναμικό σου. 

Βρίσκεται πάνω από το εγώ και είναι ένα μέρος σου πιο σοφό και πιο δυνατό. Και όχι μόνο. Είναι πάνω από το εγώ και με την έννοια πως είναι πιο πολύ εσύ. Είναι πιο πολύ εσύ απ’ ότι το εγώ είναι εσύ. Και εσύ είσαι πιο πολύ αυτό από ότι είσαι εγώ. Κατάλαβες; Είσαι πιο πολύ η πάνω πλευρά σου απ’ ότι είσαι η κάτω. Είσαι πιο πολύ ο βαθύτερος, ο ανώτερος εαυτός, το φως, η αγάπη, η σοφία, η δύναμη, το πνεύμα, η ψυχή σου, απ’ ότι είσαι το εγώ σου. Και ας σου λέει το εγώ σου “εγώ είμαι εσύ και δεν είσαι τίποτα άλλο”!

Για να το καταλάβεις ακόμη καλύτερα, φαντάσου ένα μεγάλο κύκλο, φωτεινό, γεμάτο αγάπη, σοφία και δύναμη. Αυτός είσαι εσύ. Ο μεγάλος, ο ανώτερος εαυτός. Το πνεύμα, η ψυχή. Οι δυνατότητές σου, το μεγαλύτερο δυναμικό σου. Ωραία. Τώρα, μέσα σε αυτόν το μεγάλο κύκλο, στο κέντρο του, φαντάσου ένα μικρότερο κύκλο, ένα κυκλάκι. Ο κατώτερος εαυτός (σε σχέση με το μεγάλο). Το “εγώ”. Περιορισμένο, μικρό, ανασφαλές, φοβισμένο. Φωνάζει, “εδώ είμαι! Δε με βλέπεις; Εγώ! Θέλω, έχω ανάγκη! Είμαι εσύ!” Άθελά σου, ενώ είσαι ο μεγάλος κύκλος που εμπεριέχει και το μικρό, έχεις ταυτιστεί πλήρως μόνο με το μικρό. Έχεις μπει σε ένα μικρό και κάπως σκοτεινό δωμάτιο, γεμάτο φόβο, στο δωματιάκι του εγώ σου. Και πιθανά, έχεις κλείσει και την πόρτα και τα παράθυρα. Στο φως, στην αγάπη, στη σοφία, στη δύναμη, σε αυτό το μεγαλύτερο που είσαι.

Όταν το σκεφτείς και το κατανοήσεις αυτό, όταν το συνειδητοποιήσεις, ο φόβος αυτόματα ελαττώνεται και πολλές φορές εξατμίζεται, εξαφανίζεται. Όταν ανοίγεις τα παράθυρα, το φως μπαίνει άφθονο και το σκοτάδι εξαφανίζεται, η αγάπη, η σοφία και η δύναμη ακυρώνουν το φόβο αυτόματα.

Και πάλι, δεν αναφέρομαι στο φυσικό φόβο που σε προστατεύει από τη φωτιά και όλους τους κινδύνους, που σε κρατάει στη ζωή, σε υγεία και ασφάλεια. Όχι σε αυτόν, αλλά στον επιπλέον, στον περιττό, τον αναίτιο, τον ανούσιο, τον υπερβολικό, τον ανισόρροπο. Αυτόν τον οποίο το εγώ, μέσα στη μη-γνώση και την αδυναμία του, χρησιμοποιεί για να νιώσει καλά.

Σκέψου το καλά και πιο βαθιά, επεξεργάσου το και διαλογίσου πάνω σε αυτό. Βγες από το μικρό, στενάχωρο, σκοτεινό δωματιάκι. Πίστεψε ακράδαντα και νιώσε στα κύτταρά σου τη μεγαλύτερη δύναμη και τη βαθύτερη σοφία που στ’ αλήθεια είσαι και αποφάσισε να ζήσεις τη ζωή στην πλήρη της μορφή, στην πλήρη της πληρότητα. Να  ζήσεις τη ζωή με φως και με αγάπη, με σοφία και με δύναμη, με ψυχή και με πνεύμα. Ανώτερα και μεγαλύτερα. Με τέλεια εμπιστοσύνη και με απόλυτη ασφάλεια. Όχι με σκοτάδι, όχι με εγωισμό, όχι με φόβο.

Σκέψου, αναλογίσου, διαλογίσου και άνοιξε, αναγνώρισε, δέξου. Αποφάσισε, επίλεξε και επιβεβαίωσε, δηλώνοντας με θάρρος, με ένταση, με πίστη και με πάθος και όσο συχνά το χρειάζεσαι:

“Γνωρίζω ότι ο περιττός, ανούσιος, αναίτιος και άσκοπος φόβος προέρχεται από το εγώ μου, από το κατώτερο, περιορισμένο μέρος του εαυτού μου.

Το αναγνωρίζω και το συνειδητοποιώ. 

Είναι μια προσπάθεια να αισθανθεί καλά και ασφαλές.

Στην πραγματικότητα όμως, είμαι απόλυτα ασφαλής.

Αναγνωρίζω και συνειδητοποιώ ότι ο φόβος αυτός σημαίνει πως έχω μείνει, έχω κλειστεί υπερβολικά στο εγώ μου.

Χρειάζεται να ανοιχτώ, να γίνω πιο δεκτικός και να αποκτήσω τέλεια εμπιστοσύνη.

Κάνω ένα αποφασιστικό γενναίο βήμα, γεμάτο θάρρος και τόλμη, και ανοίγομαι και πάλι στο μεγαλύτερο εαυτό μου, στο μεγαλύτερο είναι μου, το γεμάτο σοφία και δύναμη.

Συντονίζομαι με το φωτεινό και αγαπημένο κέντρο μου, το γεμάτο ελευθερία, γαλήνη και πληρότητα.

Ανοίγομαι, το αναγνωρίζω, συντονίζομαι και μπαίνω σε αυτό.

Όλο και περισσότερο, απελευθερώνω οτιδήποτε δε χρειάζομαι, συνεχώς, απελευθερώνω οτιδήποτε περιττό.

Έχω τη δύναμη και τη σοφία να επιλέγω συνειδητά και αληθινά, ποιος είμαι και τι βιώνω, κάθε μέρα πιο πολύ.

Αποφασίζω και επιλέγω να πάω πέρα από το φόβο και, με πλήρη δεκτικότητα και εμπιστοσύνη, να βιώσω την ολοκληρωτική ασφάλεια, τη βαθύτερη δύναμη, την πηγαία χαρά και την ατάραχη γαλήνη, που αξίζω απόλυτα και στην πραγματικότητα είμαι.”

Από το βιβλίο ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, Γιώργος Μυλωνάς, Εκδόσεις Geom!*. Πατήστε εδώ για να το δείτε.

Με Αγάπη!

Γιώργος Μυλωνάς (Geom!*)