Από το βιβλίο ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, Γιώργος Μυλωνάς, Εκδόσεις Geom!*. Πατήστε εδώ για να το δείτε.

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

– Αισθάνομαι βαθιά δυσαρέσκεια και έλλειψη κάθε νοήματος και σκοπού στη ζωή μου! 

– Είμαι δυστυχισμένος/δυστυχισμένη!


Δεν έχει υπάρξει ανθρώπινο ον που να βρήκε την “ευτυχία” στον υλισμό. Και δεν υπάρχει ανθρώπινο ον που να μη βίωσε “ευτυχία” μέσα από την πνευματικότητα. Αυτό είναι αναμενόμενο και φυσικό, για έναν πολύ απλό λόγο: το ανθρώπινο ον είναι ένα πνευματικό ον. Είναι, δηλαδή, ένας βιολογικός οργανισμός, ένα υλικό σώμα που έχει εσωτερικές, υπαρξιακές, πνευματικές αναζητήσεις. Ή μια ψυχή, ένα πνεύμα, μια συνείδηση σε ανθρώπινη μορφή, ενσαρκωμένη, εκδηλωμένη στην ύλη. Δες το, όπως θες. Πάντως, ένα πνευματικό ον. Ένα πνευματικό ον μπορεί να ζει στον κόσμο της ύλης αλλά δεν μπορεί να βρει ευτυχία μέσα από αυτήν και μόνον. Μέσα από το στεγνό, ξερό, πεζό υλισμό. Και αυτή είναι η κύρια φιλοσοφία, ο τρόπος αντίληψης και το μοτίβο ζωής του συστήματος και, συχνά, των πολλών. Ένα πνευματικό ον, όμως, μπορεί να ευτυχίσει μόνο μέσα από τη δική του ουσία, μέσα από τη δική του φύση, δηλαδή, μέσα από την πνευματικότητα.

“Ευτυχία”, όπως και αν την εννοεί κάποιος, περιλαμβάνει πολλές έννοιες: Το να βρεις νόημα και σκοπό, αξία και κατεύθυνση. Να αισθάνεσαι γαλήνη, ασφάλεια, εμπιστοσύνη. Να βιώνεις πληρότητα και ελευθερία, να δίνεις και να λαμβάνεις φροντίδα και θαλπωρή. Να συνδέεσαι αυθεντικά και να επικοινωνείς αληθινά. Να βρίσκεις ικανοποίηση βαθύτερη. Να εκφράζεις τα ταλέντα σου και το δυναμικό σου και να αισθάνεσαι αγαπητός και σημαντικός. Να βοηθάς και να προσφέρεις. Να απολαμβάνεις τη ζωή, το “τώρα”, τις στιγμές. Να έχεις υγεία και αγάπη. Να κάνουν και να βιώνουν τα ίδια και οι άλλοι, οι αγαπημένοι σου. Όλα αυτά συνθέτουν αυτό που, γενικά και αόριστα, ονομάζουμε “ευτυχία” (όχι, η ευτυχία δεν έχει σχέση με τις τέλειες οικογένειες των διαφημίσεων που αγοράζουν τα πάντα και χαμογελούν συνεχώς!).

Η ύλη είναι καλή, πανέμορφη και υπέροχη, σε αυτήν και μέσω αυτής ζούμε, αλλά δεν υπάρχει ικανή ποσότητα “ύλης” ή απολαύσεών της, που μπορεί να σου δώσει κάτι από τα παραπάνω.

Ευτυχία μέσω της πνευματικότητας και μόνο λοιπόν, εξ’ ορισμού.

Αλλά τι είναι “πνευματικότητα”; Ομοίως, είναι ένας γενικός και αόριστος όρος που μπορεί να περιλαμβάνει πολλά: ενδοσκόπηση και αυτογνωσία, αυτοβελτίωση και προσωπική ανάπτυξη, διαλογισμό και πνευματικές πρακτικές, ενεργειακές τεχνικές και εναλλακτικές θεραπείες, μελέτη και μάθηση, εσωτερισμό και μεταφυσική, θρησκεία και φιλοσοφία, επιστήμη και έρευνα, δημιουργία και τέχνη, ολιστική αντίληψη και φυσικό τρόπο ζωής, ανθρωπιστικές και κοινωνικές σπουδές-εργασία, προσφορά και στήριξη, κοινωνική και πολιτιστική δράση, δράση για το συνάνθρωπο και το περιβάλλον. Οτιδήποτε σε φέρνει σε βαθύτερη επαφή με τον εαυτό σου αλλά και με τη φύση, με το σύμπαν, με το Όλον. Με το άγνωστο, το μεγαλύτερο, το θαυμαστό. Με το ανώτερο, με το θεϊκό -όπως και αν το προσεγγίζουμε, το αντιλαμβανόμαστε και το κατανοούμε (ή όχι). Όλα τα παραπάνω ξεχωριστά ή συνδυασμοί τους αποτελούν πνευματικές ανάγκες, ιδιότητες, πλευρές και εκφράσεις του ανθρώπου. Πνευματικές. Στην ύλη αλλά όχι της ύλης.
 
Πολλοί συγχέουν την πνευματικότητα με τη θρησκεία. Η θρησκεία είναι μέρος και έκφραση της ανθρώπινης πνευματικότητας αλλά δεν είναι η μόνη. Πολλοί νομίζουν πως πνευματικότητα είναι να είσαι εκκεντρικός και απομονωμένος, να χάνεσαι μέσα στα βιβλία, να ντύνεσαι παράξενα ή να φοράς χλαμύδες, να κάνεις διαλογισμό ή γιόγκα, να ανάβεις κεριά και να λες “ομ”. Μπορεί να είναι όλα αυτά αλλά δεν είναι μόνον αυτά!

Πνευματικότητα είναι η πνευματική έκφραση του ανθρώπου, η οποία έχει πολλές μορφές και πλευρές. Πνευματικότητα είναι οτιδήποτε σε πάει πέρα από τα στενά όρια της ύλης και του υλισμού. Οτιδήποτε σε πάει πέρα από τα: “ζω μονάχα για να εργάζομαι, να κοιμάμαι και να τρώω”, “καταναλώνω και αποκτώ όλο και περισσότερα, ώστε να “είμαι”, να υπάρχω, να έχω αξία” και “είμαι εξαρτημένος: η πηγή της δύναμης και της ευτυχίας μου βρίσκεται απόλυτα στους άλλους, στις σχέσεις, τα χρήματα, τις εξωτερικές συνθήκες”.

Πνευματικότητα είναι το να έχεις επίγνωση, να ζεις αφυπνισμένα και συνειδητά, να προσπαθείς να βλέπεις πέρα από το προφανές και το φαινομενικό, να υιοθετείς διαφορετικές οπτικές και να προσπαθείς να βλέπεις τα πράγματα πιο σφαιρικά, ολικά και ολιστικά. Να είσαι δημιουργικός. Να είσαι απλός, ειλικρινής, άμεσος, αυθεντικός, χωρίς πολλά επιπρόσθετα και περιττά. Να έχεις ένα διερευνητικό, εξερευνητικό νου και πνεύμα. Να μαθαίνεις και να εξελίσσεσαι. Να επιθυμείς τη βελτίωση, τη θεραπεία και το καλό όλων και να εργάζεσαι καθημερινά προς αυτό. Να βλέπεις τις συνδέσεις και την ενότητα όλων. Να είσαι όλο και περισσότερος συν-δημιουργός της ζωής σου και κυρίαρχος του εαυτού σου, επιλέγοντας όσο γίνεται αυτά που σκέφτεσαι, αισθάνεσαι, λες και κάνεις. Να δρας με σοφία και επίγνωση, αντί να αντι-δράς, αυτόματα και μηχανικά. Να επιλέγεις συνειδητά το καλό, με όλο σου το είναι.

Είμαστε όλοι πνευματικά όντα, έχουμε όλοι εσωτερικές, υπαρξιακές, δημιουργικές ανάγκες, ανάγκες αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης, αυτοαποδοχής και αυτοπραγμάτωσης, προσωπικής ανάπτυξης και προσωπικής εξέλιξης. Έχουμε όλοι μια έμφυτη υπερβατική τάση, μια τάση προς τα “πάνω” ή “πέρα” από τη σκέτη ύλη και τον πεζό υλισμό. Είμαστε όλοι πνευματικά όντα αλλά δεν είμαστε όλοι συνειδητοί σε αυτό, δεν το γνωρίζουμε, και αυτό έχει όλη τη σημασία και κάνει όλη τη διαφορά του κόσμου. Όταν δε γνωρίζεις συνειδητά ότι είσαι πνευματικό ον, πνευματική ύπαρξη, είναι σα να ζεις μονάχα από το πεδίο και το επίπεδο της ύλης, του “αυτό που βλέπω, αυτό μόνο υπάρχει” και “αυτό που βλέπω, αυτό είναι”. Ζεις, πιστεύοντας πως “η ύλη, οι εξωτερικές συνθήκες με καθορίζουν απόλυτα και από αυτές εξαρτάται κάθε ευτυχία μου”, επομένως, “μόνον όταν θα… θα είμαι καλά”. Ζεις μέσα από το “έχω, για να αξίζω”, “έχω, για να είμαι”. Ζώντας μόνο υλικά, μόνο υλιστικά, ζεις μονοδιάστατα, σε ένα πολύ πρωταρχικό επίπεδο ζωής. Η ευτυχία βρίσκεται πιο πάνω. Η ευτυχία βρίσκεται πιο μέσα.  

Αν επιθυμείς να βρεις “ευτυχία”, όλα αυτά τα σημαντικά που αναφέραμε και τα οποία εμπεριέχονται στην ευτυχία -νόημα, αξία, σκοπό, κατεύθυνση, πληρότητα, γαλήνη, χαρά- στρέψου προς ό,τι είναι ουσιαστικό. Αυτό είναι η ουσία σου. Το ουσιαστικό είναι η ουσία σου και η ουσία σου είναι το μόνο ουσιαστικό. Το “μέσα” σου. Αλλά και το “πάνω” σου. Το “πέρα” σου. Οι δυνατότητές σου, ό,τι δεν έχεις εκφράσει, δημιουργήσει και βιώσει ακόμη. Ο εσώτερος, ο ανώτερος, ο αληθινός, ο αυθεντικός σου εαυτός, το πνεύμα και η ψυχή σου -μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλοί όροι, είναι όλοι σημαντικοί και υπέροχοι και δείχνουν κάτι επιπρόσθετο σε αυτό το άγνωστο και μεγαλύτερο που στην πραγματικότητα είσαι. Στρέψου προς αυτό, προς το ουσιαστικό, με όλες τις δυνάμεις σου και μην το αφήσεις. Κάνε το προτεραιότητα, βάλε το οδηγό σου και ακολούθησέ το πάση θυσία και με κάθε δυνατό τρόπο. Είναι ο δρόμος προς την ευτυχία αλλά είναι και η ευτυχία καθεαυτή.

Από το βιβλίο ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, Γιώργος Μυλωνάς, Εκδόσεις Geom!*. Πατήστε εδώ για να το δείτε.

Με Αγάπη!

Γιώργος Μυλωνάς (Geom!*)